زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

ابوالسرایا سری بن منصور شیبانی





ابوالسرایا سری بن منصور شیبانی، یکی از شورشیان عصر بنی‌عباس بود که بر کوفه مسلط گشت. حسن بن سهل، وزیر مامون سپاهی را سوی او فرستاد، اما ابوالسرایا، آنان را شکست داد. او سرانجام به سال ۲۰۰ ق در جنگ با هرثمة بن اعین شکست خورد و پس از دستگیری به دست حسن بن سهل کشته شد.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالسرایا سری بن منصور شیبانی بود، نخست با جماعتی که دور خود، گردآورده بود راهزنی می‌کرد. بعدها با سی سوار، به یزید بن مزید شیبانی در ارمنستان پیوست. یزید او را به عنوان یکی از فرماندهان لشکریانش برگزید. هنگامی که جنگ قدرت میان امین و مامون درگرفت، ابوالسرایا به لشکرگاه هرثمة بن اعین رفت و از فرماندهان برجسته سپاه او شد. هنگامی که امین کشته شد، هرثمة از جیره او و سپاهیانش کاست. این بود که او به همراه دویست سوار از سپاه هرثمة جدا شد و به رقّه رفت.
ابن طباطبای علوی (محمد بن ابراهیم) که علیه بنی‌عباس خروج کرده بود، به او برخورد؛ ابوالسرایا با او بیعت کرد و فرماندهی سپاهش را عهده‌دار شد و بدین ترتیب، آن دو بر کوفه چیره شدند. قدرت ابوالسرایا‌ اندک‌ اندک بر مدائن و واسط سایه افکند. او سپاه خود را به بصره و نواحی آن گسیل داشته و آماده استیلای بر بغداد شد. به تدریج کارش بالا گرفت و کارگزاران و امرایی را به سوی یمن، حجاز، واسط و اهواز فرستاد. حسن بن سهل، وزیر مامون سپاهی را سوی او فرستاد، اما ابوالسرایا، آنان را شکست داد. حسن بن سهل چاره‌ای جز کمک گرفتن از هرثمة بن اعین ندید. هرثمه، به سوی او آمد و با ابوالسرایا، به جنگ پرداخت و او را وادار به ترک کوفه کرد. سپاهیان هرثمة، او را تعقیب و دستگیر کردند. پس از دستگیری، او را نزد حسن بن سهل آوردند. وی ابوالسرایا را در سال ۲۰۰ ق کشت و جسدش را بر پل بغداد به دار آویخت.
[۷] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۴۳۹.


۲ - پانویس


 
۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۸۲.    
۲. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۲۶۶.    
۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۸، ص۵۳۴ و ۵۵۸.    
۴. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۸، ص۵۵۸.    
۵. شمس‌الدین ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۲۵۷.    
۶. ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۳۰۲.    
۷. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۴۳۹.
۸. ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۲۴۳.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۵۰.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.